René Jacobs en Telemanns Orpheus

Telemann de polyglot: echte Europese opera
Hij blijft een beetje het ondergeschoven kindje naast Bach en Händel, maar Telemann werd in zijn tijd minstens zo hoog gewaardeerd als die twee andere Duitse titanen. Ook op het gebied van oratorium en opera was hij meer dan verdienstelijk. Zijn versie van het beroemde Orpheus-verhaal laat meteen zien hoe polyglot Telemann was. Hoewel zijn opera grotendeels in het Duits wordt gezongen, leende hij teksten van zijn collega’s Händel en Lully, en zette hij hun aria’s opnieuw op muziek, maar dan wel in het Italiaans en het Frans. Zo werd zijn Orpheus een echte Europese opera, hoewel sommigen het een ‘muzikale hutspot’ vonden. Natuurlijk bewijst het Orpheus-verhaal de kracht van zang en muziek. Hoewel Orpheus, hier een bariton-rol, faalt en naar Eurydice omkijkt in de onderwereld, blijft hij haar toch trouw, vandaar die ‘wunderbare Beständigkeit der Liebe’.

Zo’n 250 jaar na de première herontdekt
In 1726 ging de opera in première in het Theater am Gänsemarkt in Hamburg, waar ook Händel ooit zijn carrière was begonnen. Pas midden jaren zeventig van de vorige eeuw werd de partituur herontdekt, wat deze eerste uitvoering in Nederland extra bijzonder maakt.