Het Zondagochtendgevoel van Rosanne Philippens
wo 19 feb 2020 - Tekst: Het Concertgebouw
‘Hoe koud het ook is, ’s ochtends doe ik de deuren wagenwijd open, om de wereld binnen te laten. Ik heb altijd de radio aan, of muziek. Als ik thuis in Berlijn ben, zet ik een pianosonate van Haydn op, of een opera van Mozart. Dat is voor mij zondagochtendmuziek. Heel puur.’
Onderdeel van
‘Op zo’n ochtend een concert mogen geven is het mooiste wat er is. Voor mij persoonlijk voelt die intieme zaal, die tegelijkertijd zoveel allure heeft, als een soort thuis. Ik stel me voor dat ik in april, voorafgaand aan mijn concert, met kleine oogjes richting de zaal loop. Dat alles nog fris is buiten, en dat ik vanuit die stilte het gebouw in ga, waar vervolgens muziek wacht die één bonk plezier is. Vol vogeltjes, zon en regen.’
‘Na afloop ga ik met mijn ouders en wat vrienden naar een café, voor mijn welverdiende appeltaart. In bruisend Amsterdam – een groot contrast met Duitsland, waar het op zondag toch vooral stil is. Ik verheug me dan op de maandag, als iedereen weer lekker bezig is – daar houd ik het allermeest van.’
