Muziek inspireert: Uccello del Paradiso

Over het werk: No.3 Uccello del Paradiso
De kunstenares schrijft over het werk: '"Uccello del Paradiso" is letterlijk vertaald "De Paradijsvogel". In figuurlijke zin zijn paradijsvogels bijzonder eigenzinnige kleurrijke mensen, die een sterke behoefte hebben hun eigen pad te bewandelen en zich creatief te uiten. Dit is niet het enige wat componist Vivaldi en mezzosopraan Bartoli gemeen hebben. Ook het vrolijke karakter van zowel zijn composities als haar zang, weerspiegelt hun beider plezier in hun werk. Het is het vuur van binnenuit dat precies die schoonheid weer naar buiten brengt. Pas als men de paradijsvogel vangt, is zijn schoonheid te aanschouwen. De tragiek is dat in gevangenschap de vogel zal sterven. Maar niet het werk van Vivaldi. Het lijkt erop dat Bartoli niet alleen de onbekende werken van Vivaldi weer tot leven brengt, tegelijkertijd brengt ze ook een eerbetoon aan de castrati, waar ze altijd met veel respect over spreekt. Castrati ontstonden in de 16de eeuw als gevolg van de vraag naar mannelijke zangers met een hoge stem omdat vrouwen niet in het openbaar mochten optreden. Door middel van castratie op jonge leeftijd hoopte men dat mannen later het bereik van een vrouw konden neerzetten. Vaak vergeefs. Het is Bartoli die met haar oogverblindende vrouwelijkheid en donkere, rijke stem een eerbetoon brengt aan deze castrati. Langzaam maar zeker krijgt de vogel zijn kleur weer terug, komt hij weer tot leven. En ook de castrati herrijzen door het vuur van Bartoli. Ze dragen haar op handen en geven haar alle vrijheid om gehoord te worden. Een fabelachtige schoonheid, op haar beurt niet te vangen in woorden. Aanschouw, bewonder en kijk goed! Is het dan toch stiekem Bartoli die een gedaanteverwisseling lijkt te ondergaan zodra ze in de huid kruipt van de vergeten aria’s van Vivaldi? Geniet van haar spark, tintelfrisse blik, prachtige haardos, typerende wenkbrauwen en een buitengewoon vocaal bereik. "There must be songbirds nesting in her throat…"'

Over de kunstenares
Na haar afstuderen aan de kunstacademie in Maastricht heeft Darja Brouwers (1976) naast het werken voor diverse ontwerpbureaus, ook altijd aan eigen opdrachten gewerkt. Sinds 2013 doet ze dat fulltime. Periodes van illustreren, ontwerpen, onderzoeken en fotograferen wisselen elkaar af, soms gebeurt het allemaal tegelijk. De illustraties van Darja worden omschreven als ‘anders’, stoer, poëtisch en met een edge. Haar pentekeningen ontstaan vanuit een klein detail dat haar aandacht trekt of een bepaalde lichaamshouding. Tijdens het maken ontstaat dan langzaam een verhaal in haar hoofd dat ze vervolgens zoveel diepte kan geven als ze wil.