Weefsel van dertien solisten

George Benjamin kwam met György Ligeti’s muziek in aanraking toen hij als negenjarige de film 2001: A Space Odyssey van Stanley Kubrick zag. De micropolyfone texturen van Ligeti’s Atmosphères, die klonken als gloeiende lava, maakten een onvergetelijke indruk op hem. Nu dirigeert hij het Kammerkonzert (1969/1970): een virtuoos werk voor dertien solisten, waarin de componist ook de micropolyfone techniek toepast. Doordat de instrumentalisten vele melodielijnen vlak langs elkaar leggen, ontstaan onverwachte complexe samenklanken. In het Kammerkonzert zijn die samenklanken – clusters – relatief uitgedund, waardoor de individuele lijnen nog goed te volgen zijn.

Rattenvanger en ochtendnevel

George Benjamins At First Light (1982) is geïnspireerd op een schilderij van J.M.W. Turner waarop een kasteelruïne als een vaag silhouet zichtbaar is in de ochtendnevel, beschenen door de opkomende zon. Benjamin vertaalt dit beeld in breekbare, versmeltende klanken. Hij gebruikt daarvoor ongebruikelijke instrumenten, zoals een pingpongbal en een tumbler. Into the Little Hill (2006), een kameropera op het verhaal van de Rattenvanger van Hamelen, heeft onder meer het oneigenlijk gebruik van muziek als thema.