Symfonie nr. 9 van Bruckner

‘Haenchen is een van de interessantste dirigenten van deze tijd. Zijn Achtste symfonie van Bruckner was er een voor in de annalen’, schreef Erik Voermans afgelopen voorjaar in Parool; het Adagio had hij zelfs nog nooit zo mooi gehoord. Haenchen deed jarenlang onderzoek naar de symfonieën van de Oostenrijkse componist en besluit de Brucknercyclus bij zijn oude orkest met de weergaloze Negende symfonie. Het is een van zijn populairste symfonieën, die alles in zich heeft om wederom een verpletterende indruk te maken.

Ricercare en Mors aeterna

Voorafgaand aan Bruckners symfonie dirigeert Haenchen werken van Johann Sebastian Bach en Willem Jeths. Als opening klinkt Bachs Ricercare BMW 1079 uit het ‘Musikalisches Opfer’, een bijzondere collectie muziek die de componist opdroeg aan Frederik de Grote van Pruisen. Het orkest speelt het werk in de geliefde orkestratie van Anton Webern. Van Nederlands eerste Componist des Vaderlands staat Mors aeterna op de lessenaars. Het werk, dat Jeths in opdracht van de NTR ZaterdagMatinee schreef, is een voorstudie van zijn latere Requiem.