Piazzolla
Dit jaar is het een eeuw geleden dat Astor Piazzolla, de grootste Argentijnse componist, geboren werd. Topaccordeoniste Ksenija Sidorova, door de New York Times ‘een openbaring’ genoemd, viert dat met het album Piazzolla Reflections. ‘Piazzolla’s muziek spelen is als de tango dansen. Je houdt vast en laat dan gaan, enzovoorts. Er zit heel veel spanning in’, vertelde ze in een podcast van Gramophone. Sidorova is een waar ambassadeur van de klassieke accordeon. Ze speelt de stukken, die oorspronkelijk voor bandoneon zijn, dan ook op haar eigen instrument. Maar, zo zegt ze, vergis je niet: ‘Ondanks zijn omvang is de accordeon zeer delicaat.’

Ksenija Sidorova en Camerata RCO
Ksenija Sidorova en Camerata RCO spelen een van Piazzolla’s geliefdste werken: Adiós nonino. Maar ook het roerende Five Tango Sensations. In dit late werk verkent de erg zieke componist emoties die voeren van angst tot hartstocht en berusting. ‘Ik speel zijn muziek zo lang ik me kan herinneren’, aldus de virtuoze Sidorova. Juist omdat Piazzolla zo baanbrekend was, paart ze zijn werk aan dat van hedendaagse componisten. Zoals Franck Angelis, wiens Chiquilin de Bachin doorfantaseert op een thema van de grote meester zelf. In Sergey Akhunovs Two keys to one poem by J. Brodsky blijkt Russische melancholie zielsverwantschap te hebben met Argentijnse. Pietro Roffi tot slot schreef speciaal voor jonge moeder Sidorova en strijkkwintet Nocturne. ‘Een slaapliedje voor de tijden die we nog niet beleefd hebben.’