Lukas Sternath: ‘Beethoven spelen is een risico’

Lukas Sternath heeft vergelijkingsmateriaal. In de Musikverein Wien, die andere beste concertzaal ter wereld, is de Weense pianist kind aan huis. De Weense pianist trad in januari al op in de Kleine Zaal in het kader van de Rising Stars-serie. Nu maakt hij zijn debuut in de Grote Zaal met Beethovens Keizersconcert.

Hij is erg blij dat hij de akoestiek van Het Concertgebouw met het Sinfonieorchester Wuppertal en Beethovens Vijfde pianoconcert kan ervaren. ‘Ik speel het stuk vaak en ben er erg vertrouwd mee, maar het blijft, paradoxaal genoeg, altijd een risico. Nu is Beethoven spelen sowieso een risico, en juist dat vind ik zo geweldig aan deze componist. Het Keizersconcert heeft zijn lyrische momenten, vooral in het tweede deel, en is daarnaast een enorm positief en levenslustig stuk. Als ik het goed doe, gaat iedereen met een fijn gevoel naar huis.’

Passie

De ster van de pianist die ooit begon bij de Wiener Sängerknaben is de afgelopen jaren snel gerezen. Hij won onder andere de Ferruccio Busoni Pianoconcours en het ARD Concours in München, wat hem diverse uitnodigingen opleverde. Hij blijft er nuchter onder. ‘Een concours biedt net als de Rising Stars-tournee een internationaal platform. Maar een concours is voor mij vooral een middel. Ik heb het altijd beschouwd als een mooie stok achter de deur om nieuw repertoire in te studeren, niet als iets om te winnen en carrière mee te maken. Ik ben ervan overtuigd dat als je je richt op wat je het liefste doet, de rest uiteindelijk wel komt.’

Lukas Sternath (midden) samen met de andere Rising Stars 2024-2025 op het podium van de Kleine Zaal © Arcadio M. Lanz

Als klein kind probeerde ik al uit alles geluid te halen

En wat Lukas Sternath het liefste doet, is al van kleins af aan muziek maken. ‘Muziek was heel vanzelfsprekend voor mij. Het kwam vanzelf en is eigenlijk nooit een keuze geweest. Als klein kind probeerde ik al uit alles geluid te halen. De passie voor klank, voor muziek was er van meet af aan. Het was vanzelfsprekend dat ik een instrument zou gaan bespelen, maar dat het de piano is geworden, is wat mij betreft vooral een gelukkig toeval. Het had elk ander instrument kunnen zijn.’

Verliefd

Nu is dat niet helemaal waar, geeft hij even later toe. ‘Ik heb als eerste de viool geprobeerd. Dat was een ramp. Toen ik daarna achter een piano zat, kwam er meteen een goed geluid uit. Ik werd verliefd op de eenvoud van het instrument. De lessen die volgden waren als een spel voor mij, en dat is het nog steeds. Inmiddels doe ik waar ik van hou en ik kan ervan leven ook. Dat is en blijft een geweldig gevoel.’

Dit artikel is een samenwerking met Luister.