Verbonden: Marijke & Herjan

Herjan: ‘Ik ben grootverbruiker van Het Concertgebouw, al sinds mijn jeugd. Mijn vader vond er geen pest aan, dus als oudste zoon vergezelde ik vaak mijn moeder. In mijn studententijd werd dat iets minder, maar daarna bezocht ik heel regelmatig concerten met mijn eerste vrouw.’

Marijke: ‘Ik ben ook opgegroeid met klassieke muziek: mijn vader speelde viool, mijn moeder en ik piano. Met mijn vorige echtgenoot ging ik vaak naar Het Concertgebouw en de opera. Zelf volg ik sinds een jaar of tien ook weer pianoles, ontzettend leuk.’

Herjan: ‘Marijke viel me meteen op’

Herjan: ‘De kans is heel groot dat we elkaar vroeger weleens zijn tegengekomen in Het Concertgebouw. Mijn goede vriendin en collega Ineke is een jaarclubvriendin van Marijke en ook fervent concertbezoekster. Nadat mijn eerste echtgenote na een lang ziekbed overleed, nodigde Ineke me uit voor een avond met vrienden in Het Concertgebouw. Na afloop gingen we naar café Het Concertje in de buurt. Daar viel Marijke me meteen op.’

Marijke: ‘Mijn man was twee jaar daarvoor overleden. Ineke dacht dat Herjan en ik goed bij elkaar zouden passen en besloot er werk van te maken. Toen Ineke me die avond uitnodigde voor een concert, leek me dat vooral gezellig: ik was helemaal niet op zoek naar een nieuwe relatie. Ik had dan ook niet echt oog voor Herjan. Maar ik merkte wel dat hij in het café naar me zat te kijken.’

Herjan: ‘Nou, kijken… Als sigarenroker dacht ik vooral: een mooie weduwe die ook nog sigaren rookt, dát vind ik interessant.'

Marijke: ‘Toen Ineke de volgende dag terloops informeerde wat ik van Herjan vond, zei ik dat hij niet mijn type was. Maar een paar weken later, toen ik Herjan weer “toevallig” tegenkwam op een borrel bij Ineke en haar man thuis, gebeurde er iets bijzonders. Herjan en ik raakten aan de praat en keken toen pas echt in elkaars ogen. Ineens zagen we elkaars ziel – en wisten dat het goed was.’

Herjan: ‘Kort na die borrel ontmoette ik Marijke weer bij een zomerconcert. Daarna hebben we elkaar niet meer losgelaten. Als bijna-zestigers hadden we beiden al een heel leven achter de rug en eigenlijk zijn we totaal verschillend. Maar de liefde voor kunst, cultuur en maatschappij bindt ons, we kunnen het ontzettend goed samen vinden. Na anderhalf jaar zijn we getrouwd – nu zestien jaar geleden. We wilden duidelijkheid, ook naar onze kinderen, en geen tijd meer verliezen. Ineke was onze getuige.’

Marijke: ‘Muziek is ontzettend belangrijk voor ons’

Marijke: ‘We dragen Het Concertgebouw nog steeds een zeer warm hart toe. We zijn lid van de Mahler Kring en gaan heel graag mee op de fantastisch georganiseerde reizen. Muziek is sowieso ontzettend belangrijk voor ons, we ontvangen thuis regelmatig muzikanten en steunen jong talent.’

Herjan: ‘Marijke houdt van modern, ik ben wat traditioneler. Geef mij maar het Vioolconcert van Tsjaikovski. Gelukkig is er ook veel dat we allebei mooi vinden. Nog steeds bestellen we standaard te veel kaarten. Ieder jaar zeggen we: “Dat kan wel iets minder”, maar dan wordt er weer zoveel aantrekkelijks aangeboden dat we toch weer zwichten. Gelukkig zijn er altijd wel kinderen, kleinkinderen of vrienden die we een plezier doen met kaarten.’

Marijke: ‘We zijn enorm dankbaar dat we elkaar gevonden hebben, zij het met wat hulp. We genieten van het leven, van de muziek en van elkaar. We zijn gezegend.’

Oproep

Heeft u ook een verhaal over een bijzondere ontmoeting in Het Concertgebouw? Stuur een mail met korte toelichting naar magazine@concertgebouw.nl en wie weet staat u een volgende keer in deze rubriek.