Geweldige aria’s

Het gaat echt niet alleen maar om de prachtige aria’s bij de opera’s van Vivaldi, maar het elegische ‘Vedrò con mio diletto’ (Ik zal zien met vreugde) uit Giustino – toen gezongen door de stercastraat en nu door een countertenor – zal weinigen koud laten. De Venetiaan Vivaldi gasteerde met deze opera in het rivaliserende Rome tijdens het carnavalseizoen van 1724. De kerkelijke staat was de bron van castraatzangers omdat vrouwen er, anders dan in Venetië, niet mochten optreden. Om die reden bestond de oorspronkelijke cast uit uitsluitend mannen; zelfs de vrouwenrollen van Arianna, Leocasta en Fortuna werden door castraten gezongen.

Oriëntaalse flair

De opera, gesitueerd aan het Byzantijnse keizershof in Constantinopel rond het jaar 500, verhaalt van machtsstrijd, verraad, visioenen en gemankeerde liefdes. Maar er is nog een andere aria die opvalt, die van de titelheld Giustino aan het slot van de tweede akte: ‘Ho nel petto un cor sì forte’ (Ik draag in mijn borst een sterk hart), geschreven voor altcastraat en voor violen, basso continuo én psalterium. Dit laatste instrument verleent de muziek een oriëntaalse flair. Vivaldi-specialist Andrea Marcon en zijn orkest La Cetra komen weer met een barokke sterrencast in deze Nederlandse première van het werk.