Santtu-Matias Rouvali & Sjostakovitsj

Santtu-Matias Rouvali stond al enkele keren met groot succes voor het Concertgebouworkest. Hij komt terug met een caleidsocopisch programma dat de Grote Vragen niet schuwt - met een belangrijke rol voor slagwerk. De Vijftiende symfonie van Dmitri Sjostakovitsj is misschien wel de meest raadselachtige symfonie van de twintigste eeuw. De componist zoekt naar zijn (en onze) verhouding tot het muzikale verleden: hij citeert voorgangers als Rossini en Wagner, maar ook zichzelf. Die citaten roepen diepe muzikaal-filosofische vragen op: waar komt het allemaal vandaan, hoe ver zijn we gekomen, en waar moet het allemaal naartoe? Het kale, verstervende einde is een van de meest aangrijpende passages in het symfonisch repertoire, geschreven toen de 65-jarige hartpatiënt Sjostakovitsj wist dat zijn einde nabij was.

Morricone & Thorvaldsdottir

Een bijzondere rol in de symfonie is weggelegd voor de uitgebreide sectie slagwerk. Dat belooft wat voor de uitvoering onder leiding van Santtu-Matias Rouvali, zelf oorspronkelijk slagwerker. Over slagwerk gesproken: in het trompetconcert Ut van Ennio Morricone wordt Omar Tomasoni’s virtuoze trompetpartij ondersteund door pauken. De altijd innovatieve IJslandse Anna Thorvaldsdottir onderzoekt met buitenaardse klanken hoe het zou zijn om in een zwart gat te vallen - het onbekende in.