Filippo Gorini
Het was Alfred Brendel zelf die impresario Marco Riaskoff aanraadde om te gaan luisteren naar de fenomenale jonge pianist Filippo Gorini. ‘In eerste instantie op cd. En inderdaad: zijn Diabellivariaties zijn fenomenaal. Opgenomen op zéér jonge leeftijd’, vertelt Riaskoff. Ook Le Monde bejubelt de jonge Italiaan: ‘Filippo Gorini heeft alles in zich om een grote te worden’. In de serie Meesterpianisten in de Kleine Zaal zal Gorini ongetwijfeld aantonen dat hij reeds een zeer volwassen kijk op de muziek heeft. ‘Hij speelt de Sonate in G van Schubert. Eén en al zangerigheid, en een van mijn favoriete stukken’, aldus Riaskoff.

Schuberts Sonate in G, D 894
Toen de Sonate in G van Schubert werd gepubliceerd in 1827 deed de uitgever dat in vier afzonderlijke delen met een eigen titel: Fantasie – Andante – Menuetto – Allegretto. Terwijl Schubert toch duidelijk het woord ‘sonate’ op het titelblad had geschreven. Waarom? Misschien omdat het een sonate is zoals er nog geen bestond. Het eerste deel is rustig en zangerig, en neemt zo twintig minuten in beslag. Voor het gehele werk moet drie kwartier worden ingeruimd. Ongebruikelijk lang voor die tijd. En voor de luisteraar een gelegenheid om zich er eens helemaal in onder te dompelen.