Mozarts uiterst vindingrijke Idomeneo

Met de opera seria Idomeneo uit 1781 opent Mozart de deur naar zijn muziektheatrale meesterwerken. De tijd van de virtuoze vingeroefeningen is voorbij en vanaf nu volgen in tien jaar tijd de zeven titels die we nog steeds spelen, waaronder de drie Da Ponte-opera’s. In Idomeneo klinken in elke maat de kracht en de potentie van die rijpe periode al door. Met de hoeveelheid melodieën en muzikale invallen die Mozart hier ‘verkwist’ zou menig collega een heel oeuvre kunnen componeren.

Muziek voor muziekhoofdstad München

De lat lag dan ook hoog: de opera was een opdracht van de Beierse keurvorst in München, het muzikale mekka van Duitsland op dat moment. De jonge componist had niet alleen het beste orkest van het land tot zijn beschikking, maar ook een groot koor. Van de eerste aria van koningszoon Idamante, ‘Padre, germani, addio!’ tot het slotkoor ‘Scenda Amor...’ blijft de muziek boeien. Duetten en ensembles wisselen elkaar af, en dat alles wordt nog eens bekroond met balletmuziek waar niemand bij stil kan blijven zitten.