400 kinderen zingen en swingen in de Kleine Zaal

Suppoost Sebastiaan weet wel raad met de uitgelaten meute. ‘Komt u maar. Hier aansluiten graag.’ Bedreven leidt hij klas voor klas naar de juiste rij van de Kleine Zaal. ‘Een huisje’, roept een meisje in een prinsessenjurk. ‘En allemaal verhuisdozen.’ Enthousiast wijst ze naar het podium. Drie stoelen verderop probeert een jongen of de zitting van de stoel omhoog blijft als hij er heel voorzichtig op gaat zitten. Een andere jongen zwaait opgetogen naar het balkon: ‘Papa, ik zit hier!’ En op rij vier staart een groepje scholieren verwonderd naar de gigantische kroonluchter boven hun hoofd.

Zeven sloten is speciaal ontwikkeld voor leerlingen van groep 3 en 4 van de basisschool. Tijdens de voorstelling beleven ze samen met Doortje een verhuizing en de gevoelens die daarbij komen kijken. Afscheid nemen bijvoorbeeld van kamer, huis, buurt en beste vriend, maar ook nieuwe dingen ontdekken zoals de spannende geluiden van een ander huis. Op school hebben de leerlingen in zeven lessen met hun docent liedjes en bewegingen ingestudeerd en via filmpjes op de website van Het Concertgebouw alvast kennisgemaakt met de musici en hun instrumenten.

Als de diepe tonen van de fagot klinken, wordt het stil in de zaal. De fagottist is een van de verhuizers. Zijn collega speelt klarinet. Vader en moeder laten de basklarinet en de saxofoon klinken en de hoboïst is Doortjes beste vriend. ‘Wakker worden, vandaag is de grote dag’, zegt moeder. ‘Ik wil niet weg, ik woon hier prima’, vindt Doortje. Maar daar is de verhuiswagen al. De kinderen herkennen de intro van het lied Verhuizen en springen op uit hun stoelen. Luidkeels zingen ze mee. ‘Dag oud huis, het is bijna tijd. De verhuiswagen komt er al aan. Toet, toet! Dag oud huis vol verhalen in je buik. Het is gek om weg te gaan.’

Om vierenzeventig dozen te verhuizen zijn spierballen nodig. ‘Laat ze maar eens zien’, roept Doortje. Elke rij krijgt van haar een onzichtbare doos. Aan de muziek horen de kinderen wat voor doos het is. Een jongen zet zijn hand in zijn rug en veegt het zweet van zijn voorhoofd, zo zwaar is de doos die hij moet doorgeven. De lichte dozen vliegen in no time naar de andere kant van de zaal, terwijl de breekbare dozen heel aandachtig en voorzichtig van de een naar de ander gaan. Pfff, klus geklaard.

‘Een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven. Waar is sleutel nummer zeven gebleven?’ Het nieuwe huis is indrukwekkend groot. Samen met haar vriendje dwaalt Doortje door de vertrekken. De sleutel van haar kamer moet gevonden worden en er moet een klopspook worden verjaagd. Pas dan voelt ze zich thuis. ‘Hier woon ik’, zingt ze terwijl ze met haar duimen naar haar schouders wijst. Bij ‘Dit is mijn huis’ maakt ze met haar armen een dakje boven haar hoofd. ‘Boven en beneden. Binnen en buiten. Zon op het dak. Of regen langs de ruiten. Ik ga lekker niet meer weg. Hier woon ik. Dit is mijn plek.’ De kinderen zingen, schreeuwen bijna van enthousiasme en maken de bijbehorende bewegingen. De Kleine Zaal swingt.

De schoolvoorstelling Zeven sloten staat in april 2021 opnieuw op het programma. Meer informatie op educatie.concertgebouw.nl.