Dineren met Cor van Zadelhoff

‘Kom, dan laat ik je wat zien’, zegt Van Zadelhoff terwijl hij opstaat van de gedekte tafel en richting het grote zijraam loopt van restaurant LIER. ‘Kijk, daar aan de overkant, daar woonde ik in de jaren zeventig en tachtig.’

Van Zadelhoff was in die tijd al makelaar. In 1968 begon hij zijn eigen bedrijf. ‘Toen ik op het dak stond van dat pand, keek ik zo de hele De Lairessestraat over. Zo mooi, een fantastische boulevard. En als ik de andere kant op keek, kon ik onder het Rijksmuseum door zelfs de Spiegelstraat zien. Dáár wilde ik wonen.’

Hij was in die tijd nog geen vaste bezoeker van Het Concertgebouw. ‘Ik moet zeggen, ik loop niet over van cultuur. Zeker in die tijd duurden concerten mij gauw te lang. Tegenwoordig heb ik iets meer rust in mijn kont. Maar toen ik hier ging wonen had ik nog niets bijzonders met Het Concertgebouw. Ik had mijn tijd trouwens hard nodig voor het opbouwen van mijn bedrijf.’

Van Zadelhoff komt uit een boerengezin uit Ouderkerk. Hij had als kind niet enorm veel belangstelling voor muziek. Al speelde zijn moeder wel psalmen op het kerkorgel en oefende ze die thuis regelmatig. ‘Dan zat ik met mijn broer te schaken.’ Toch raakte hij in de jaren tachtig betrokken bij Het Concertgebouw. ‘Ik werd gebeld door Martijn Sanders, de toenmalig directeur. Hij zei: “Wij zoeken sponsors, want de fundering van het gebouw is slecht. De palen zijn rot en nu vragen wij particulieren om allemaal een nieuwe paal te financieren à vijftigduizend gulden.” Ik dacht: ik woon er tegenover, ik doe mee.’

Hij was enorm onder de indruk van het gebouw. ‘Ik houd erg van gebouwen waar iets gebeurt. Gebouwen met een verhaal. Het Concertgebouw vind ik echt prachtig.’ Een paar jaar later werd Van Zadelhoff weer gebeld door Sanders. “‘We willen niet alleen de fundering herstellen, maar het geld ook gebruiken voor een aanbouw”, zei hij. Ik zat op dat moment in mijn kantoor in Denver, dus is mijn vrouw gaan kijken naar de plannen. Een glazen uitbouw, zodat je de originele gevel nog zag. Dat leek mij een goed plan, want als je er later spijt van krijgt, kun je het nieuwe deel eraf gooien en heb je je oude gebouw terug.’

Het vernieuwde Concertgebouw kreeg een nieuwe ingang aan de zijkant, gelegen aan het toenmalige Jan Willem Brouwersplein. Een paar weken voor de opening had Van Zadelhoff een afspraak met architect Ed Veenendaal, ook gevestigd aan het plein. Samen kwamen ze op het idee om het plein om te dopen tot Concertgebouwplein. ‘Het plein was vernoemd naar een onbekende pastoor en schrijver uit Bovenkerk, terwijl Concertgebouwplein veel logischer was.’ Martijn Sanders was wildenthousiast over het plan, maar er waren nog slechts drie weken te gaan tot de opening. ‘We zijn naar de gemeente gegaan om het te bespreken en de ambtenaar zei: “Het is eigenlijk ondenkbaar op zo’n korte termijn, maar als alle bewoners van het plein het goed vinden, gaan we ervoor.” Samen met Veenendaal ben ik toen de
deuren langsgegaan voor handtekeningen. En het is gelukt.’ Tijdens de heropening in 1988 kreeg Het Concertgebouw een nieuw adres.

Van Zadelhoff steunt veel goede doelen. Daarbij vindt hij het belangrijk om te zien wat er gebeurt met zijn bijdragen. ‘Follow the money. Zo stond ik vanmiddag nog boven op Carré. Daar wordt op dit moment gewerkt aan een nieuw dak. Ik vind het mooi om even te gaan kijken.’ Dat deed hij destijds ook bij het funderingsherstel van Het Concertgebouw. ‘Dat was echt een spannende operatie. Die kespen waren helemaal doorgezakt. Ik ging om de week wel even kijken op de bouw. Dan zette ik een helm op en was het net of ik erbij hoorde. Dat vind ik enig.’

Van Zadelhoff heeft met zijn internationale makelaardij DTZ Zadelhoff ‘goed geboerd’. Inmiddels heeft hij zijn aandelen verkocht en investeert hij alleen nog in projecten in met name Amsterdam en Londen. Over zijn nalatenschap heeft hij goed nagedacht. ‘Mijn vrouw en ik hebben geen kinderen. Mijn familie krijgt fijn wat, maar na onze dood willen we ons kapitaal teruggeven aan de maatschappij, via goede doelen. Dat is prachtig, dat we dat kunnen doen.’

Dit gesprek vond plaats in restaurant LIER, in de glazen uitbouw op de tweede verdieping van Het Concertgebouw. Wilt u hier ook brunchen of dineren? Kijk op concertgebouw.nl/lier.

Meer informatie over Het Concertgebouw Fonds vindt u op concertgebouwfonds.nl.