Jeroen Kohnstamm: 'Ik wil mijn kleinkinderen straks ook de magie van het gebouw laten ontdekken'

‘Bij mijn eerste bezoeken aan Het Concertgebouw, halverwege de jaren zestig, toonde de zaal mij twee verschillende muzikale gezichten: de klassieke legende Arthur Rubinstein en jazzpianist Thelonious Monk. Na enkele jaren buitenland keerde ik in de jaren zeventig terug in Amsterdam. Sindsdien zijn het vooral de zangers aan wie ik herinneringen bewaar. De menselijke stem kerft toch dieper in de ziel dan welk instrument ook. Nooit zal ik het recital van de Amerikaanse sopraan Renée Fleming vergeten, zo’n vijftien jaar geleden, het laatste concert dat ik bezocht met mijn zieke vrouw. De laatste toegift was Marietta’s lied uit Korngolds opera Die tote Stadt. ‘Sterben trennt uns nicht’, zong Fleming. De zaal viel stil en ik voelde hoe mijn vrouw naast me ademde. Zulke ervaringen kweken een emotionele band met Het Concertgebouw. Hier kun je het leven ondergaan in al zijn hoedanigheden.’

‘Ik heb voor mijn werk de wereld over gereisd. In vele wereldsteden bezocht ik zalen. Daarom weet ik dat Amsterdam met Het Concertgebouw iets herbergt dat uniek en onvervangbaar is, een monument dat we – zeker in tijden van crisis – moeten koesteren en beschermen. Als ik de gezichten van kinderen hier zie bij schoolconcerten, dan dringt het besef tot me door hoeveel dit gebouw heeft te bieden, ook aan de jongste generaties. Wanneer mijn kleinkinderen straks oud genoeg zijn, zal ik hen zeker meenemen naar de kinderconcerten, zodat zij ook die magie van Het Concertgebouw kunnen ontdekken.’