Maria Mena: ‘Muziek is voor mij therapie’

Het duurt nog een paar weken voordat de tournee begint, maar Maria Mena is er al druk mee. Ze heeft net de arrangementen in haar mailbox ontvangen en is razend benieuwd. En ze gaat vandaag jurken passen. ‘Ik wil stralen, meer verklap ik niet.’

De zangeres kijkt dan ook uit naar de tournee. ‘Toen ik vorig jaar het verzoek kreeg, was mijn zoontje Matteo net drie maanden oud’, vertelt ze vanuit haar huis in Oslo door de telefoon. ‘Ik dacht: hoe moet dat als ik straks een paar weken van huis ben? Tegelijkertijd wist ik: zo’n geweldige kans als dit krijg ik niet gauw weer.’

Ik ben opgegroeid met rock-‘n-roll, van klassiek weet ik weinig

Spannend vindt ze het ook. Eén keer eerder trad zij op met orkest, als een verrassing bij een van haar shows. ‘Dat vond ik extreem uitdagend. Het is zo anders dan wat ik normaal doe. Alleen al de manier van tempo houden. Ik ben opgegroeid met rock-‘n-roll, van klassiek weet ik weinig.’

West Side Story

Mena maakte een selectie van haar songs die ze het liefst met orkest wilde zingen. Welke dat zijn, is een verrassing. ‘Het wordt een heel persoonlijke show, over mijn leven, mijn carrière, mijn ups en mijn downs.’ Pop en klassiek wisselen elkaar af. Zo klinken er delen uit West Side Story, waaronder een bewerking voor soloviool en strijkers van het nummer Maria.

Het wordt een heel persoonlijke show, over mijn leven, mijn carrière, mijn ups en mijn downs

Die musical is de soundtrack van haar leven. ‘Mijn ouders ontmoetten elkaar in New York. Mijn vader, die oorspronkelijk uit Nicaragua kwam, werkte er overdag als taxichauffeur en ’s nachts als drummer. Mijn moeder was bij een show van hem; ze werden verliefd. Toen mijn moeder zwanger was van mij, werkte ze in het theater in Oslo, waar op dat moment West Side Story draaide. Mijn ouders noemden me daarom Maria.’ Haar jongere broer kreeg de naam Tony, de andere hoofdpersoon uit Bernsteins musical.

My Lullaby

Haar ouders gingen uit elkaar toen Maria negen was. Ze noemt het haar eerste traumatische ervaring. Haar depressieve gevoelens uitte ze als elfjarige in My Lullaby, waarmee ze als tiener in Noorwegen doorbrak. ‘Ik ben jarenlang ontzettend kwaad op mijn ouders geweest. Nu ik zelf moeder ben, kan ik iets meer begrip opbrengen voor hun keuze. Ook voor hen moet het niet gemakkelijk zijn geweest om met twee jonge kinderen uit elkaar te gaan.’

Op mijn veertiende begon ik met werken. Ik was al jong volwassen

‘Mijn vader zei altijd: je was als kind zo gevoelig. Maar lang duurde mijn kindertijd niet. Mijn moeder stond er na de scheiding alleen voor, ik werd voor Tony een tweede moeder. Op mijn veertiende begon ik met werken. Ik was dus al jong volwassen.’

Emo girl

‘Als tiener voelde ik mij erg eenzaam. In muziek kon ik eerlijk zijn, mijn geheimen vertellen, waar in het echte leven geen plaats voor was. Ik was een emo girl en luisterde naar de boyband Hanson en ook naar de rock van Linkin Park. Tijdens de tournee zal ik voor het eerst een aantal covers zingen van mijn idolen van toen.’

In mijn liedjes kan ik mijn meest intieme gevoelens kwijt

‘Muziek was voor mij therapie – en is dat nog steeds. In mijn liedjes kan ik mijn meest intieme gevoelens kwijt. Ik heb veel ellende meegemaakt: psychische problemen, relatiebreuken en verlies. Maar kijk waar ik nu sta en wat ik heb overwonnen. Als ik dat kan, kan jij dat ook. Die boodschap van hoop wil ik aan mijn publiek meegeven.’

Moederschap

In 2023 bracht Mena haar achtste album uit: And Then Came You, vol meeslepende songs over haar herwonnen vertrouwen in de liefde. Ze wordt binnenkort veertig, haar carrière draait op volle toeren en ook privé gaat het haar voor de wind. Is dit de gelukkigste tijd van haar leven? ‘Ah, die vraag zou je me over een jaar moeten stellen. Op dit moment voelt het vooral als de vermoeiendste tijd. Het moederschap vraagt veel, ik geef borstvoeding, mijn nachten zijn gebroken.’

‘De geboorte van Matteo heeft mij totaal veranderd. Hoe precies, is lastig te zeggen. Het voelt vreemd om iemands veilige haven te zijn. Vroeger deed ik wat ik wilde. Nu denk ik bij alles eerst: als Matteo maar oké is.’

Het moederschap vraagt veel, ik geef borstvoeding, mijn nachten zijn gebroken

Dol op Amsterdam

In Nederland brak Mena door met de single Just Hold Me, afkomstig van het album Apparently Unaffected uit 2005. Een jaar later trad zij op in de kleine zaal van Paradiso. Ze weet het nog precies. ‘Ik dacht dat er niemand zou komen, maar we verkochten helemaal uit.’ Later dat jaar vulde ze ook Tivoli en de grote zaal van Paradiso tot de laatste stoel. Hoe verklaart zij dat succes? ‘Het Nederlandse publiek lijkt erg op het Noorse. Ze snappen mijn humor en ironie.’

Mena is dol op Amsterdam. ‘Binnenkort ga ik er met een vriendin heen voor een girl trip. Nee, een museum is niks voor mij. Wat we wel gaan doen? We willen fietsen huren, en een beetje in cafés hangen.’ Ze blijkt zowaar een paar woorden Nederlands te spreken. ‘Ik heb bitterballen gegeten’, zegt ze lachend en bijna accentloos.

Het Nederlandse publiek lijkt erg op het Noorse. Ze snappen mijn humor en ironie

Sinds haar Paradisodebuut keert Mena er jaarlijks terug. Ook de andere Nederlandse poppodia kent ze inmiddels. De klassieke concertzalen zijn nieuw voor haar. Als Mena hoort dat een van de dertien zalen die zij tijdens de tournee aandoet het Amsterdamse Concertgebouw is, beroemd om zijn akoestiek en berucht om de lange solistentrap, begint ze meteen te googlen. ‘O my God!’ Na een korte stilte: ‘Dit is ongelooflijk. Ga ik daar echt optreden?’

‘Weet je, ik krijg steeds meer zin in de tournee. Als we straks hebben opgehangen, ga ik eerst de arrangementen beluisteren. Daarna moet ik Matteo van de crèche ophalen en avondeten voor hem maken.’ Ze grinnikt: ‘Echt, mijn leven is vol glamour.’