Beethoven en Schubert

Zelf vond Beethoven hem prima gelukt (beter dan de Mondschein), ofschoon hij zelden te horen is: de Sonate in Fis. Doet het eerste deel al aan Schubert denken, het tweede bestaat uit allemaal kleine nootjes, razendsnel, in een adembenemende vaart. Geheel naar de eisen en de mogelijkheden van die tijd dus, behalve dan dat hier die nootjes geen omspelingen zijn, maar het hart van de muziek. Dat we Schubert eigenlijk geen dag kunnen missen missen blijkt overduidelijk uit zijn opus 142 (met de Rosamunde-variaties), waar hij tenslotte – na zijn dood – de wereld mee zou veroveren.

Chopin

Geen kerstrecital zonder Chopin! Het Wiegelied blijkt nog even ontroerend en effectief als ooit. De Eerste wals brengt een vrolijke opwinding teweeg en leidt naar een verstild Andante, met als afsluiting de heel aanstekelijke Grande polonaise.