Hélène Grimaud

Hélène Grimaud is 'one of a kind'. Naast haar carrière als pianist bekommert de Franse musicus zich om dieren in het wild: eind jaren negentig richtte ze in het noorden van de staat New York een conservatiecentrum voor wolven op. Ook zet ze zich in voor de rechten van de mens, en brengt ze veel tijd door aan de schrijftafel. Van haar hand zijn inmiddels drie boeken verschenen. In Amsterdam laat ze haar muzikale kunsten horen in de serie Grote Pianisten.

Beethoven en Schumann

1820 was een moeilijk jaar voor Beethoven: zijn doofheid en zijn ongewilde vrijgezellenbestaan drukten zwaar op hem. Beethoven droeg zijn sonate opus 109 op aan de achttienjarige Maximiliane Brentano – haar moeder was wellicht Beethovens 'Unsterbliche Geliebte'. Brahms publiceerde in 1892 onder de titel Fantasien drie capriccio’s en vier intermezzi. Zijn Drei Intermezzi opus 117 zijn in dezelfde stijl geschreven. De werken behoren tot zijn laatste composities. Het woord ‘fantasie’ doet denken aan improvisaties, aan vrije gedachteassociaties, maar ondanks de naam zijn dit strak vormgegeven, zeer expressieve miniaturen. Brahms noemde het laatste intermezzo Das Wiegenlied all meiner Sorgen.