Bruckner

Bruckners symfonieën hebben altijd een onmiskenbare spirituele lading. Vooral de Zevende klinkt als een religieus visioen. De muziek openbaart zich als een grandioos spel van licht en duisternis, van roerloze extase en duivelse uithalen. Daarbij demonstreert Bruckner dat hij zich niet altijd in massieve klankblokken hoefde uit te drukken, maar ook kamermuziek-achtig helder kon componeren. Voor de componist zelf had dit werk een bijzondere betekenis. Het bracht hem eindelijk brede erkenning, nadat hij jarenlang door critici was neergesabeld.

Myung-whun Chung

Myung-whun Chung is al veertig jaar een geliefde gastdirigent bij het Concertgebouworkest. Hoewel hij geldt als een van de grootste Bruckner-dirigenten ter wereld, leidde hij bij het Amsterdamse orkest nog maar één keer eerder een Bruckner-symfonie: de Zesde (in 2008). De hoogste tijd om hem aan het werk te zien in de grootse Zevende symfonie. Want, om met de dirigent te spreken: ‘Hoe kun je niet worden opgetild door deze glorieuze muziek?’.