De muzikale achtbanen van Roukens en Gulda

Roukens wilde eens een 'écht vrolijk stuk' schrijven. Het werd Con spirito: een flitsend stuk met hoge tempi en de metronoomstrakke ritmes die je van de door pop gevormde Roukens mag verwachten. 'We leven in een digitale tijd, en mijn ritmes hebben geen Chopin-achtig rubato. Maar natuurlijk ontspoort er onderweg het een en ander, om het spannend te houden. Het moest geen easy listening worden.’ Friedrich Gulda (1930-2000) was als pianist een eenmalig fenomeen: zijn liefde voor Mozart en Beethoven was even groot als zijn passie voor jazz. Dat horen we feilloos terug in het Celloconcert dat hij schreef voor zijn grote vriend Heinrich Schiff. Een virtuoze rit in een achtbaan van bigband jazz tot Tiroler jodel.

Een Tsjech in Amerika

Antonin Dvořák liet zich in 1892 verleiden tot een positie als directeur van een nieuw conservatorium in New York. Een school waar – ongehoord voor die tijd – niet gelet werd op ras of stand. Jonge Amerikaanse componisten gaf hij de raad om zich te laten inspireren door de spirituals van de zwarte bevolking. Een advies dat hem in de pers niet in dank werd afgenomen: ‘Why cover a beautiful thought with the badge of slavery?’.